ലോകമങ്ങിനെയാകിലും..

 

വരിക ,പഥ്യമല്ലാത്ത ചിന്തയെന്നെ
കരുണയില്ലാതെ നീറ്റിടുമ്പോൾ
ചൊരിയുകിത്തിരി സാന്ത്വനം
വൈരമൊക്കെയും മറന്നു നീ

വെറുതെ കണ്ട കിനാവുകൾ
പൊറുതി നൽകാതെയിപ്പൊഴും
മറവിയേകാതെ രാത്രിയിൽ
കുരുതി നൽകുന്നു നിത്യവും...

അരിയ വേപഥു നിരന്തരം
തരികയില്ലെന്നു കരുതി ഞാൻ ,
വിരഹ വേനലിൻ നടുവിലെ
പൊരിയും വെയിലിലെറിഞ്ഞു നീ
തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ മാഞ്ഞുവോ
ഉയിരെടുത്തു മറഞ്ഞുവോ

ഒരാൾക്ക്‌ വേണ്ടി മറ്റൊരാൾ
നേർക്കു നേരൊരു രേഖയിൽ
കോർത്തു വെയ്ക്കുന്നതൊക്കെയും
പ്രണയമാണെന്ന തോന്നലിൽ
കൂർത്ത മുള്ളെന്നോർത്തിടാതെ
ചേർത്തു വെച്ചിടും നെഞ്ചകത്തിൽ

ഒടുവിലൊക്കെയും മായയായ്
കൊടിയ വഞ്ചനയുറഞ്ഞതായ്
ഉടലുമുയിരും മുറിഞ്ഞിതാ
തുടലിൽ മുറുകിയൊടുങ്ങയായ്

എനിയ്ക്ക് നിന്നെയെന്തിഷ്ടമാ
നിനക്കുമെന്നെയത് പോലെയാ
എന്ന് ചൊല്ലി ഇരിയ്ക്കവേ
കൊന്നു തിന്നുന്ന ചിലന്തി പോൽ
ഇണയിതെപ്പോൾ മാറിടും
എന്ന് ചൊല്ലുവാനാകുമോ..?

ലോകമങ്ങനെയാകിലും

നമ്മളെങ്ങനെയായിടാ

ഒന്നു ചേർന്ന് മരണം വരേ
നിറഞ്ഞു പൂക്കണമെന്നൊരു
പ്രതിജ്ഞ തെറ്റുന്നിടങ്ങളിൽ
ഉരുണ്ടു വീഴുന്ന കബന്ധമേ ഞാൻ...

പനിച്ചൂട്

പനിച്ചു കിടക്കുമ്പോള്‍

സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ..?
മരിച്ചു കിടക്കുന്നതായി..?
പനയോളം വലിപ്പമുള്ളൊരു
പെരുമ്പാമ്പ്
ഞെരിച്ചമർത്തുന്നതായി...
ഒറ്റപ്പെട്ട ദ്വീപിൽ അകപ്പെട്ടതായി?

ഒരു കാൽ വലിച്ചെടുക്കുമ്പോൾ
മറുകാൽ ആണ്ടു പോകുന്ന
ചതുപ്പിൽ പെട്ടതായി,
മലമുകളിലേക്ക് കയറവേ
കാലിടറിപ്പോകുമ്പോൾ
അള്ളിപ്പിടിച്ച പാറകൾക്കൊപ്പം
അടർന്നു വീണു ചിതറുന്നതായി ?
ഉണ്ടോ..?
മരിച്ചു കിടക്കുമ്പോൾ
ചിരിച്ചു കിടക്കുന്നതായി,
മറ്റുള്ളവർ
കരച്ചിലടക്കുന്നതായി?

ഒരു കുഴലിലൂടെന്ന പോലെ
ഭൂമിയുടെ അഗാതതയിലേക്ക്
വയറിലൊരു തീഗോളവുമായി
താഴേക്ക് വീഴുന്നതായി ,
മാനത്തോളം പറന്നുയർന്ന്
ഒരു നൊടിയിടകൊണ്ട്
മണ്ണിൽ പതിക്കുന്നതായി,
കടലിലിങ്ങനെ തിരകളോടൊപ്പം
ഉടലനങ്ങാതെ ഒഴുകുന്നതായി...?

ഇല്ലെങ്കിൽ കാണണം...
ജ്വരം വളർത്തുന്ന ചൂടിൽ
തലച്ചോറ് തളരുമ്പോൾ
നിസ്സഹായതയുടെ അങ്ങേയറ്റത്ത്
ഒരു പേക്കിനാവിന്റെ കുരുക്കിൽ
ആലംബമില്ലാതെ ഒരിക്കലെങ്കിലും
കുരുങ്ങിക്കിടക്കണം...!

അതെന്തിനെന്നോ..?
മരിച്ച് തുടങ്ങുമ്പോൾ
ഇതൊരു പനിച്ചൂടിന്റെ വിഭ്രാന്തിയെന്ന്
മനസ്സിൽ തോന്നാനെങ്കിലും
പനിച്ചു കിടക്കുമ്പോൾ
മരിച്ചു കിടക്കുന്ന പോലൊരു
സ്വപ്നം കാണണം...!!.

ഭാഗ്യം

 .

മരിച്ചു കിടക്കുന്നമ്മ

ചിരിച്ചു കിടക്കുന്നമ്മ,

വരച്ചു തീരാ ജീവിതം

മറച്ചു വെച്ചോരമ്മ

ഒരച്ഛൻ തന്നെയന്ന്
പിഴച്ചു പോയോളെന്ന്
കുരച്ചു കേട്ടിട്ടുടൽ
തരിച്ചു പോയാളമ്മ

കടുത്ത വാക്കാലെന്നും
കരിച്ച നെഞ്ചിൻ കൂട്
കനച്ച കല്ലിന്നൊപ്പം
ഉറച്ചു പോയോളമ്മ

ജനിച്ച നാളെ തൊട്ടു
ചിരിച്ചു കണ്ടേയില്ല
പറിച്ച പൂവേ പോലെ
ചതഞ്ഞു പോയോരമ്മ

ചവച്ചു തുപ്പീയച്ഛൻ
ചതിച്ചതവരെ പാരം
വിധിച്ചതെന്നു ചൊല്ലി
സഹിച്ചു സര്‍വ്വം നിത്യം

ഉറച്ച വാക്കിന്നെതിരെ
മറിച്ച് ചൊല്ലാത്തമ്മ
പറിച്ചേകിയ ചങ്കും
ചതച്ചരച്ചോരച്ഛൻ

മരിച്ചു പൊയേയമ്മ
തനിച്ചിതായീ ഞാനും
കുറച്ചേയുള്ള ജീവിതം
ത്യജിച്ചു എനിക്കായെന്നും

ജനിച്ചതമ്മയിൽ ഞാനും
മറിച്ചില്ലൊരു ഭാഗ്യം
കുറച്ചു കാലം ഒപ്പം
ജീവിച്ചതേ പുണ്യം ...

ഒരു പഴങ്കഥ

 കാറ്റിതെത്ര അലഞ്ഞു മണ്ണിൽ

കരിങ്കണ്ണ് തട്ടാത്ത പൂവ് തേടി
ഒടുവിലൊരു സ്വച്ഛമാം പുളിനത്തിലായ്
വിടർന്നു നിൽപ്പതാ സൂന സൗഭഗം.....

ചാരു വർണ്ണ പദംഗമോടെ
താരിൻ താഴ്ന്നൊരു ചില്ലയിൽ
ആരും മോഹിക്കും കാന്തി തൂകി
കാറ്റിനെ കാത്തു നിൽപ്പതാ
തരുണ ഗാത്രി മനോഹരി .

മേനി നനയും തുഷാരവും
തനുവുള്ളിൽ നിറയുന്ന തൂ മധുവും
കണ്ണ് കുളിരാർന്നുപോം വർണ്ണവും
ആരും മോഹിച്ചിടും പൊൻ പൂവുടൽ...

കാറ്റ് വന്നൊന്നു തൊട്ട നേരം
തരളയായവൾ ആകമാനം
ആർദ്രയായോന്നു കണ്ണടച്ചും
ആദ്യ സമാഗമ പൊലിവിനാലെ .

കാതം പലതുണ്ട് താണ്ടുവാനായ്
കാടും മേടും കുന്നുകളായ്
കാലം കാറ്റിനേൽപ്പിച്ച ഭാരം
പാവം പൂവിനിതെന്തറിയാം..

ഗാഢം പുണർന്നുമ്മ വെച്ചും
വീണ്ടും വന്നിടാമെന്നുരച്ചും
കുറ്റബോധമതൊട്ടുമേശാ
കാറ്റകന്നുപോയ് തൻ വഴിയേ...

തിരിഞ്ഞു നോക്കില്ല നമ്മളാരും
മറഞ്ഞു പോയ കഴിഞ്ഞ കാലം , അതിൽ
ഉറഞ്ഞു പോയ മൗന രാഗം .
കാറ്റിനാകട്ടെയെങ്കിലും പഴി
മറ്റു നമ്മളിതെന്ത് ചെയ്‌വൂ ..?

സദാനന്ദൻ മാഷ് 5 ബി ( മലയാളം)

 

മിണ്ടാമിണ്ടിക്കായണ്ടോ

കണ്ടാ മണ്ടണ നായണ്ടോ

ചെണ്ടിലിരിക്കാ വണ്ടുണ്ടോ

ചൂണ്ടേലുടക്കാ ഞണ്ടുണ്ടോ

വെട്ട്യാ മുറിയണ ഇരുമ്പുണ്ടോ

കട്ടക്ക് നിക്കണ ചങ്കുണ്ടോ

ചുട്ടാ പറക്കണ കോഴിണ്ടോ

കൂട്ട്യാ കൂടണ മുറിവുണ്ടോ

കരയിലുറങ്ങണ മീനുണ്ടോ

കഥ കേൾക്കാത്തൊരു കുഞ്ഞുണ്ടോ

കരയാ കുട്ടിക്ക് പാലുണ്ടോ

കണ്ണീർ തുള്ളിയിലുപ്പുണ്ടോ

പാറയിലുറയണ തേനുണ്ടോ

ഉറവയിലുതിരണ പൊന്നുണ്ടോ

കെറുവുകൾ തോന്നാ മനമുണ്ടോ

ഉറിയും ചിരിക്കണ നേരുണ്ടോ

കിണ്ടാമുണ്ടി ചോദ്യം പോലൊരു

വണ്ടീം വലയും വേറെണ്ടോ

മിണ്ട്യാൽ മണ്ടത്തരമാകുന്നൊരു

വേണ്ടാത്തരമിതു പോലുണ്ടോ

പുളിവടി പടുവടി ചൂരൽ വടിയാൽ

പെട പെട കയ്യിൽ ചടപട വീണാൽ

അടിപിടി നോവാൽ ഉടലിളകീടും

കടുകിട തെറ്റാതുത്തരം ഞൊടിയിൽ

മണി മണിയായി മൊഴിഞ്ഞീടും

ഇത്തരമിത്തിരി ചോദ്യം തന്നാൽ

ഉത്തരമൊട്ടും തെറ്റീടാതെ

കുത്തിയിരുന്നു ചൊല്ലീടാഞ്ഞാൽ

എത്തും ഞാനൊരു ചൂരൽ വടിയാൽ

കിട്ടും കയ്യിൽ പലഹാരം....!.

പറയാതെ വയ്യ...!

ഹൃദയ താളം നിലച്ചാലെന്നെ നീ

സദയം ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്നു കളയണം

ചെറിയ കാലം നിനക്കൊപ്പമെങ്കിലും

വെറുതെയെന്‍‍ ചിന്തയാലെന്‍ കളത്രമേ

ഉരുകി ഇലാതെയാവരുതെന്നും

ചെറു മെഴുതിരി പോലെയിപ്പാരില്‍‍.

പറയാതെ വയ്യ ഈ ജീവിതമെപ്പോഴും

പിരിയേണ്ടി വന്നിടും നമ്മളെന്നെങ്കിലും

അന്നാളിലുരുകി ഉലയാതിരിക്കുവാന്‍‍

ഇന്നേ കരുതണം ഉള്ളിലെന്‍ വാക്കുകള്‍‍.

എന്തിനു കണ്ണ് നിറയ്ക്കുന്നു തലേദരി

വേദാന്തമിതെന്തിനായ് എന്നു നിനച്ചുവോ

പൊറുക്കണം സഹിക്കണം അല്ലാതെന്തു ഞാന്‍‍

മരണക്കിടക്കയില്‍ നിന്നുരിയാടേണ്ടൂ....

ഓര്‍ത്തിട്ടശേഷവും വിചാരപ്പെടേണ്ടെടോ

സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്കല്ലോ യാത്രയും പെണ്ണെ

നീയുമെന്‍‍ മക്കളും കൂടെയുണ്ടെങ്കിലെ -

നിക്കെല്ലാം തികഞ്ഞോരിടമല്ലോയവിടം

ചേരുമ്പോളാരും നിനക്കില്ലയോട്ടും

പിരിയെണ്ടാതാണൊരു നാളെന്ന സത്യം

മരണവിചാരത്താലാരുണ്ട് പത്നീ

നരനായി ജീവിപ്പതിങ്ങീ ഭൂമിയില്‍‍

ചേതനയറ്റുപോയ്‌ എന്നുറപ്പായാല്‍

വേദന തോന്നരുതൊട്ടും നിന്‍ ഹൃത്തില്‍‍

മക്കളെപ്പോറ്റണം വളര്‍ത്തിയാളാക്കണം

സങ്കടം കൂടാതെ വാഴണം ദീര്‍‍ഘനാള്‍‍..

പര്യായം

 

കാലക്കേട്

 കാറെല്ലാം പോയല്ലോ കാറ്റ് കൊണ്ടോയല്ലോ

തെക്കേച്ചിറ പാടം ഞാറും കരിഞ്ഞല്ലോ

പുഴയാകെ വരണ്ടല്ലോ

പൂക്കൾ കരിഞ്ഞല്ലോ

പുലരിത്തുടുപ്പിലും വെന്തു വിയർത്തല്ലോ

എരിവേനൽ പൊരി വെയില്ലല്ലോ

കരിയുന്നിതകവും പുറവും

തരിയും തണലില്ലാ വെയിലിൽ

ശരണം നമുക്കെന്നിനിയെന്നോ.

ദുരിതം ഇത് നാളെയോർക്കാ

ചരിതം നാം മാനവനെന്നും

കനിവില്ലേ മഴയേ പൊന്നേ

ഇനിയില്ലേ ഈ വഴിയൊന്നും...

ഹൃദയമിടിപ്പ് ഇറങ്ങിപ്പോയ നേരം

ഏഴേ മുക്കാലിന്റെ ആരതി

കുഴിയിൽ വീണു മെല്ലെ മെല്ലെ

വീടിനു മുൻപിൽ മോങ്ങി നിൽക്കും....

ഉപ്പാടെ സ്വന്തം സ്റ്റോപ്പ്.

മുളകൊണ്ടു കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ കയ്യാല

എളിമ മറന്നു ദേഷ്യത്തിലൊന്നു മുരളും

തൊട്ട വീട്ടിലെ പാണ്ടൻ

മയക്കം വിട്ടു ഞെട്ടിയുണർന്ന്

ആളെയറിഞ്ഞാലും ഇല്ലെങ്കിലും

ഒറ്റക്കുര കുരച്ചു മുൻ കാലിൽ

തല ചായ്ച്ചു പിന്നെയുമുറങ്ങും.

വീട്ടിലപ്പോൾ..

ഇലമുളച്ചിയും മയിൽപ്പീലിയും പെറ്റു കിടക്കുന്ന

തടിച്ച കണക്കു പുസ്തകം

തോൾ സഞ്ചിയിലേക്കു പടപടാന്ന് കയറിപ്പോകും

കൂടെ പെൻസിലും പേനയും റബ്ബറും

മുറ്റത്തിട്ട പരന്ന കല്ലിനടുത്തെ കിണ്ടി ,

നിറഞ്ഞ വെള്ളത്തിൽ നിലാവിനെ മുക്കി

വെളുക്കെ ചിരിയ്ക്കും.

ഉപ്പ , വെള്ളത്തിനൊപ്പം നിലാവിനെയും

കാലിലൊഴിച്ചു കഴുകും .

പൂമുഖത്തേക്കുപ്പ കയറും മുമ്പേ

ഓൽക്ക് മാത്രമുള്ളൊരു സുഗന്ധം

അകത്തേക്ക് കയറിയിരിയ്ക്കും

തുറന്നു വച്ചൊരു അത്തറിൻ കുപ്പി പോലെ

പിന്നെ വീടകം മുഴുവൻ നിറയും

കോഴിക്കൂടടച്ചോന്ന്, ആടിനെ കെട്ടിയോ ന്ന്

അടുക്കള വിലാസമെഴുതിയ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ

ഷാർട്ടഴിച്ചു കലണ്ടറിലെ ആണിയിൽ തൂക്കുമ്പോൾ

ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് പറക്കും...

അടുക്കളയിൽ നിന്നൊരു തളർന്ന മൂളൽ

കേട്ടാലായി , ഇല്ലെങ്കിലായി.

പൂമുഖത്ത് നിന്നും മുത്തേ ന്നൊരു വിളി

വീടകത്തേക്ക് ഓടിക്കയറും

പാലോളം വെളുത്തൊരു പുഞ്ചിരി

പാദസര കിലുക്കത്തിനൊപ്പം

പൂമുഖത്തേക്ക്‌ ഓടിയണയും

പിന്നെയൊരു കലമ്പലാണ്,

എണ്ണിയാൽ തീരാത്ത വിശേഷങ്ങൾ

ഇടവപ്പാതി പോലെ നിറുത്താതെ

പട്ടിയും പൂച്ചയും അണ്ണാറക്കണ്ണനുമായി

പെയ്തു വീണ്‌ ഒലിച്ചു പോകും

ഉണക്കമീൻ വറുക്കുന്ന മണത്തിനൊപ്പം

ഒരു ഗ്ളാസ് കടുപ്പത്തിലൊരു ചായ

അടുക്കളയിൽ നിന്നു പുറത്തേക്കു വരും

തോർത്തുമുണ്ടും കുളി സോപ്പും കൊടുത്ത്

ഒന്നോ രണ്ടോ മിണ്ടി , മീൻ വറുത്ത മണത്തിലേക്ക്

തിരികെ അലിഞ്ഞു ചേരും

പതിമൂന്ന് വയസ്സില് കെട്ടിച്ചു വിട്ടയന്ന്

പടിയിറങ്ങിപ്പോയ ഉപ്പാടെ മണം

പിന്നെ ഇന്നോളം ഏഴരയുടെ ആരതിയിറങ്ങി

മുത്തേന്ന് വിളിച്ചു കേറി വന്നിട്ടില്ല...

മുറ്റത്ത് നിന്നു നിലാവ് കോരി കാലിലൊഴിച്ചിട്ടുമില്ല...

എന്റെ നെഞ്ചിനകത്തെ മിടിപ്പാണ് നീയെന്ന്

എന്നെ മാറോടമർത്തി പറഞ്ഞിരുന്നത്

എനിയ്ക്കിപ്പോ മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്.

അന്നെനിയ്ക്കാതിനായില്ലെങ്കിലും...

ആരുമില്ലാത്തവർക്കാണ് ആരവമുയരേണ്ടത്.

 പറയാനുള്ളത് പറയുവാനാവാതെ

അകാലത്തിൽ മരിച്ചു പോകുന്നു ഞാൻ...

അന്ന്

ഖബർസ്ഥാനിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ

ഞാനിതുവരെ കാണാത്ത

വെളുത്ത പൂക്കൾ വിടർന്നു നിൽക്കും

ഒരു പാട് പേർ മരിച്ചത് പോലെ

എന്റെ മരണവും സ്വാഭാവികതയിലേക്ക്

വരച്ചു ചേർക്കപ്പെടും

അപ്പോഴും ഞാൻ

എന്നെ കേൾക്കാനൊരു

കാത് തിരഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കും

ആർക്കും അതിനു നേരമില്ലെങ്കിലും

എന്നെ ഞാനായറിയുന്നവരുടെ

ചങ്കിൽ

സഹതാപത്തിന്റെ കാരമുള്ള്

തറഞ്ഞിരിക്കും

മരണ വീട്ടിൽ വന്നും പോയും ഇരിക്കുന്നവരൊക്കെ

നിന്നും ഇരുന്നും സഹിക്കുന്നവരൊക്കെ

ഓരോന്നോർത്തു

നിശ്വസിക്കും

ഒടുവിൽ

ആറടിയിലേക്കാനയിച്ചു

മണ്ണിട്ടു മൂടി ഭാരമൊഴിച്ചവർ

ആശ്വാസത്തോടെ യാത്രയാകുമ്പോൾ

വന്ന വഴിയിലെ വെളുത്ത പൂക്കളൊക്കെയും

ചോര പോലെ ചുവക്കും

എനിക്ക് പറയാനുള്ളത്

അവയൊക്കെ ഒരേ സ്വരത്തിൽ

ഉറക്കെയുറക്കെ വിളിച്ചു പറയും

കൊട്ടിയടച്ച കാതുകളുള്ളവർ

തിരശീലയിട്ട കണ്ണുകളുള്ളവർ

കാരിരുമ്പു മറയ്ക്കുള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ച ഹൃദയങ്ങളുള്ളവർ

നിങ്ങൾ ശാന്തരായി നടന്നു പോകുക

നിങ്ങളും മരിക്കുമല്ലോ ,

അന്ന് നിങ്ങൾക്കായി

വെളുത്തു വിടരുന്ന ഒരു പൂവെങ്കിലും

ചുവന്നു തുടുക്കുവാൻ ഞാൻ

അകമഴിഞ്ഞ് പ്രാർഥിക്കാം

പൂരക്കാഴ്ച്ചകള്‍

 പൂരം കാണുവാൻ പോരേടീ മുല്ലേ

പൂതി പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കാതെ പൊന്നേ

ചേലയുടുക്കെടീ പൊട്ടൊന്നു കുത്തെടീ

ചേലെഴും മിഴികളിൽ മഷിയൊന്നെഴുതെടീ

ചുണ്ട് ചോപ്പിക്കെടീ വളകളണിയെടീ

വാര്‍മുടി കോതി ഒതുക്കിയിട്ടേക്കെടീ...

വേഗം നടക്കെടീ വെയില്‍‍ ചൂട് വയ്യെടീ

തേര് കാവിറങ്ങുന്നതിന്‍‍ മുന്‍പായി

ദേവിയെ തൊഴുവാനുള്ളതല്ലേ

നമുക്കനുഗ്രഹം വാങ്ങുവാനുള്ളതല്ലേ...

പൂതനും തിറയും വരുന്നുണ്ട് കണ്ടോടീ

പൂരപ്പറമ്പിലെ തിരക്കൊന്നു കണ്ടോടീ

ആല്‍‍ത്തറ തന്നിലിരിക്കണ കൊച്ചിന്‍റെ

പാല്‍നിലാ പുഞ്ചിരിയൊന്നു കണ്ടോ

പുത്തനുടയാട വില്‍ക്കുന്ന കടയിലെ

ചന്തമേറുന്നോരുടുപ്പു കണ്ടോ

ചേലെഴും കുപ്പി വളകള്‍ കണ്ടോ

ചൊവ്വുള്ള ചേലയും ചാന്തും കണ്ടോ

ഒട്ടിയിരിക്കുന്ന ദമ്പതിമാരുടെ

മോത്തുള്ള സൂര്യന്‍റെ ശോഭ കണ്ടോ

കണ്ണെറിഞ്ഞേറെ കറങ്ങി നടക്കുന്ന

കാമുകന്‍മാരുടെ മോറു കണ്ടോ

കണ്ണു കുളിരും നിറങ്ങളില്‍ പാകിയ

വര്‍ണ്ണ മിഠായികളെത്ര കണ്ടോ

കുട്ടിക്കാലത്ത് നാമേറേ കൊതിച്ചുള്ള

കളിപ്പാട്ടങ്ങെളത്രയാെണന്നു കണ്ടോ

ചുറ്റി നടന്നേറെ നേരവും പോയി

ഒട്ടി നടന്നേറെ ക്ഷീണിച്ചു പോയി

ഒത്തിരിയുള്ളൊരാ കാഴ്ചയില്‍‍ നിന്നും

ഇത്തിരിയെങ്കിലും കണ്ടത് നന്നായി

ഓര്‍ക്കണേ വീട്ടിലമ്മയൊറ്റക്കല്ലേ

കൂട്ടിനാരുമില്ലാ മറക്കല്ലേ

കാവിറങ്ങീടാം കൂര പിടിച്ചിടാം

വന്നിടാം ദേവിയനുഗ്രഹിച്ചെങ്കില്‍

കണ്ടിടാം മുല്ലേ അടുത്ത കൊല്ലം...