വിജനമായൊറ്റ രാത്രികൊണ്ടെന്‍ മനം
സ്വജനങ്ങളെയൊക്കെയും പിരിഞ്ഞീ
രാജാവൊഴിഞ്ഞ രാജ്യം വെറും
യാചകനായി തീര്‍ന്നു ഞാനൊറ്റ വാക്കാല്‍
ഒരു യാത്രാമൊഴിയാല്‍...
കൊഴിഞ്ഞെല്ലാ പൂക്കളും ഞൊടിയിലായ്
കഴിഞ്ഞു പോയ്‌ വസന്തവും ഒടുവിലീ
കരിയുന്ന വെയിലെനിക്കേകിയീ
കാലവും കൈവിട്ടു കനിഞ്ഞിടാതെ .
ഒരു തിരിനാളമുണ്ടകലെ തെളിയുവതെങ്കിലും
ദൂരെ കൂരിരുട്ടിലാ പ്രഭ പുണര്‍ന്നിടാന്‍
കാലമെത്ര ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കണം,ഇനിയും
കാതമെത്ര ഞാന്‍ സഞ്ചരിക്കണം...?.
സ്വജനങ്ങളെയൊക്കെയും പിരിഞ്ഞീ
രാജാവൊഴിഞ്ഞ രാജ്യം വെറും
യാചകനായി തീര്‍ന്നു ഞാനൊറ്റ വാക്കാല്‍
ഒരു യാത്രാമൊഴിയാല്‍...
കൊഴിഞ്ഞെല്ലാ പൂക്കളും ഞൊടിയിലായ്
കഴിഞ്ഞു പോയ്‌ വസന്തവും ഒടുവിലീ
കരിയുന്ന വെയിലെനിക്കേകിയീ
കാലവും കൈവിട്ടു കനിഞ്ഞിടാതെ .
ഒരു തിരിനാളമുണ്ടകലെ തെളിയുവതെങ്കിലും
ദൂരെ കൂരിരുട്ടിലാ പ്രഭ പുണര്‍ന്നിടാന്‍
കാലമെത്ര ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കണം,ഇനിയും
കാതമെത്ര ഞാന്‍ സഞ്ചരിക്കണം...?.
എത്ര ദൂരം സഞ്ചരിച്ചാലും ലക്ഷ്യമെത്താതെ പിന്മാറില്ല ചിലര്‍!!
ReplyDeleteനന്ദി അജിത് ജി ....
ReplyDeleteഅജിത് സർ പറഞ്ഞതു പോലെ, ദൂരമൊരു പ്രശ്നമേ ആക്കേണ്ട. ലക്ഷ്യം തന്നെ. യാത്ര തുടരാനുള്ള മനസ്സുണ്ടായാൽ മതി.
ReplyDeleteവളരെ നല്ല കവിത. നാട്ടിലായിരുന്നോ? ഒരുപാട് നാളായി കണ്ടിട്ട്. കുസൃതിക്കൂട്ടങ്ങൾക്കൊക്കെ സുഖമാണോ? :)
ശുഭാശംസകൾ.....
നന്ദി ,,,,നാട്ടിലായിരുന്നു ..എല്ലാവര്‍ക്കും സുഖം
ReplyDelete