സദയം ക്ഷമിച്ചാലും.....!

ഒരു കിടക്കയിലെങ്കിലും ഒന്നു പുണരാനാവാതെ   

രണ്ടു ധ്രുവങ്ങളില്‍ അകപ്പെട്ടവളുടെ  

കിടപ്പറയിലെ  ചുടു നിശ്വാസങ്ങള്‍ 

വിഷമൂറ്റാനാവാതെ വെറിമൂത്ത നാഗങ്ങളെ പോല്‍ 

തെരുവീഥികളില്‍ അലഞ്ഞു നടന്നു ...

എല്ലാം മറന്നു നിദ്രയെ പുല്‍കാന്‍ 

മാത്രകളില്‍ അഭയം തേടിയവള്‍ 

ചുവന്നു വീര്‍ത്ത കണ്‍പോളകളെ 

അമര്‍ത്തിയമര്‍ത്തി  തടവി 

കാലന്‍കോഴി കൂവുന്ന കാളരാത്രിക്ക്

ഉറക്കം വരാതെ കൂട്ടിരുന്നു ..

താലിച്ചരട്  തീര്‍ത്ത തടവറയില്‍  

പെയ്തൊഴിയാത്ത മോഹങ്ങള്‍ക്ക് ചിതകൂട്ടി 

നിരാശയായി ജീവിതം തളച്ചിട്ടവളെ 

ഉടഞ്ഞു തൂങ്ങി ഉലയാത്ത സ്വന്തം നഗ്നത 

പല്ലിളിച്ചു കാട്ടി പരിഹസിച്ചു..

പിന്നെ .....

കനലെരിയുമൊരു തീയണക്കാന്‍ 

മോഹമേഘങ്ങള്‍ക്ക് നിറഞ്ഞു പെയ്യാന്‍   

സ്വയം ഭ്രാന്തിയായി മാറിയവള്‍ 

തെരുവിന്‍റെ മാറിനെ ചവിട്ടി മെതിച്ചു... 

തെരുവില്‍ ...

ഒന്നും കിട്ടാതെ നിരാശരായി ചൂണ്ടയിട്ടവര്‍ക്ക് 

അന്നത്തേക്ക്‌ നിനച്ചിരിക്കാതെ ഒരു കോളടിച്ചു ..

അല്‍പ്പ നേരത്തിനകം ...

കനലണഞ്ഞു ചാരം മൂടി തണുത്ത മനസ്സുമായി 

അവള്‍ തിരികെ..... കിടപ്പറയിലേക്ക് ..

ഇനി ഒന്നുകൂടി പറയട്ടെ ..  

സദാചാരവാദികള്‍ സദയം ക്ഷമിച്ചാലും ...