നീതി
തിര നിലയ്ക്കാതെ
തളം കെട്ടുന്ന കടലിനെ
പ്രണയമെന്ന് വിളിക്കുന്നു
കാറ്റ് നിലക്കുന്നിടത്തു
ഉരുവാകുന്ന ശൂന്യതയെ
നിരാശയെന്നും
വെറും വാക്കുകളുടെ പ്രളയത്തിൽ
കുറും കൗശലങ്ങളുടെ സുനാമിയിൽ
ഒലിച്ചു പോയിട്ടൊടുവിൽ
ബാക്കിയായ ജീവിതത്തെ
ഞാനെന്റെ തന്നെ പേരിട്ടു വിളിക്കുന്നു...
എനിക്ക് വേണ്ടി തുറക്കാൻ
ഒരു വാതിലുമില്ലാതെ
തുറക്കുവോളം മുട്ടാൻ കല്പിച്ചവരൊക്കെ
എവിടെയാണാവോ..?
No comments:
Post a Comment