നിനക്കിനി ഒരു വഴിയില്ല
നിലാവില്ല , മഞ്ഞും മഴക്കാറുമില്ല
പൂക്കാത്ത സ്വപ്നങ്ങളുടെ പൂമരത്തിന്
പുലരുവോളം വെള്ളം കോരി മരിക്കാം ...
കണ്ണുകളില് കടല് നിറച്ച്
കാതുകള് കൊട്ടിയടച്ച്
കാണാമെന്നോതി കൈപിടിച്ച്
കൈകൊട്ടി വിളിക്കുന്ന
കാണാമറയത്തെ യുദ്ധഭൂമിയിലേക്ക് ,
ഇനിയൊരു യാത്ര ...
നിറം മങ്ങുന്ന കാഴ്ച്ചകള്ക്കപ്പുറം
നിഴല് പോലെ ഇരുണ്ട രൂപങ്ങള് ,
നിദ്രക്കു ഭംഗം വരുത്തി ചുടു
നിശ്വാസത്തിലൊതുങ്ങിയ രാവുകള് ..
മുജ്ജന്മം പാപത്തില് മുക്കിയവര്ക്ക്
മുങ്ങിത്താഴനായി മാത്രം
മെനഞ്ഞെടുത്തതായിരിക്കാം
മണല്ക്കാടെന്ന രണ്ടാം നരകം .
പെട്ട് പോയവര്ക്ക് കല്ലറയൊരുക്കി
തിരിച്ചോടാന് ഒരു തിരിച്ചറിവിനായി
ബാക്കിവെച്ച കാല്പ്പാടുകള് മായ്ച്ചു കളഞ്ഞ്
മണല്ക്കാറ്റ് ചിരിക്കുന്നു , വന്യമായി ...
അതുകൊണ്ട് ..
നിനക്കിനി ഒരു വഴിയുമില്ല ..
പൂക്കാത്ത സ്വപ്നങ്ങളുടെ പൂമരത്തിന്
പുലരുവോളം വെള്ളം കോരി
ഇനി നിനക്ക് മരിക്കാം ..