തീരാത്ത ദുഃഖത്തിന്‍ തീക്കടല്‍ തീര്‍ത്തു നീ
തോരാത്ത കണ്ണുനീര്‍ പകരം നല്‍കി
ദൂരെ ദൂരേക്ക്‌ മറഞ്ഞെങ്കിലും പ്രിയാ
ചാരെ നീയുണ്ടെന്നറിയുന്നു ഞാന്‍ ..
എന്തിനോ യാത്രയാകുന്നോരീ വഴികളില്‍
കൂട്ടിനൊരാളില്ല കൂരിരുട്ടെങ്ങും
കേട്ടിടുന്നോരോ ചെറു ശബ്ദങ്ങളില്‍ പോലും
ഞെട്ടുന്നു ഞാനീ ഇരവിലും പകലിലും .
ജീവിതം ഇരുട്ട് നിറയുന്നതെപ്പോഴും
ഈ വിധം കണ്ണുകള്‍ മരിക്കുമ്പോഴല്ല
മനസ്സും ശരീരവും ഒന്നായിട്ടൂള്ളോരാള്‍
എല്ലാം വെടിഞ്ഞു പിരിയുമ്പോഴല്ലോ
ഇണപിരിയാത്തൊരീ ഞങ്ങളിലൊന്നിനെ
പിണമാക്കി മാറ്റി പിരിച്ചെടുക്കുമ്പോള്‍
കളിയായിട്ടെങ്കിലും ഓര്‍ക്കാണോ ദൈവം
മരിക്കുന്നതൊരാളല്ല രണ്ടെന്ന സത്യം ..!
